Zonder het Xperiment was ik nooit tot deze keuze gekomen

Henk Boering – deelnemer Ontwikkeltraject Xperiment 

Hij kreeg de opdracht om anderhalf uur in een deken – tegen de kou, het was herfst – aan de oever van de IJssel door te brengen en zich te focussen op zichzelf. Wie ben ik? En waar heb ik behoefte aan? Voor Henk Boering, werkzaam bij schoonmaakbedrijf Vlietstra, was dat precies de juiste vraag, want na jarenlang voor anderen en voor het bedrijf klaar te hebben gestaan, had hij eigenlijk weinig notie meer van zichzelf.

De anderhalf duurde lang – ‘ik had het heel koud’ – maar na terugkomst was het helder. ‘Het moest anders in het vervolg.’

Het verhaal van een carrière

Boering begon zijn carrière als kok in een restaurant waar hij á la carte kookte, maar door gezondheidsomstandigheden – vanwege een slechte bloedsomloop kon hij geen hele dagen staan – belandde hij in de schoonmaakbranche. Hij startte als parttime schoonmaker bij Vlietstra, maar ontwikkelde zich in zijn werk en werd opeenvolgend manager specialistische reiniging, districtsmanager en vervolgens was hij tot 2016 operationeel directeur. In dat jaar werd Vlietstra overgenomen door schoonmaakbedrijf Novon en veranderde langzaamaan alles. Een collega van Novon stuurde hem een flyer toe, van het Xperiment van Droom van Zwolle. Boering was getriggerd en besloot zonder veel omhaal deel te nemen. ‘Ik ging er blind in en kwam er met geopende ogen uit’.

Het persoonlijke verhaal

‘Voelen: dat heb ik bij Droom van Zwolle geleerd. Wat zijn je hartenwensen? Wat is liefde? Heel bewust nadenken over mezelf: hoe voel ik me? Hoe zit ik in elkaar?
Dit soort vragen stel ik nu ook op mijn werk aan mensen.’

Tijdens het Xperiment ontstond er bewustzijn over hoe het er werkelijk met hem voorstond en ontvouwde zich zijn verhaal. En dat is een ander verhaal dan hierboven beschreven. ‘Ik ontdekte dat ik al jaren teveel voor mijn kiezen had gehad; ik was moe, uitgeblust en had tal van lichamelijke klachten. Ik bleef maar doorgaan vanuit een onverwoestbaar verantwoordelijkheidsgevoel. Ik vond dat ik alles binnen mijn mogelijkheden moest doen om het bedrijf draaiende te houden. Dat hoorde bij mijn positie. Een collega zei wel tegen mij: ‘Je moet gewoon leuke dingen gaan doen’, maar daar kon ik toen niets mee. Alles aardig en wel dacht ik, maar wie neemt dan de verantwoordelijkheid voor de minder leuke dingen?’

Verstrekkend besluit

Boering ontdekte tijdens het Xperiment zijn talent: de optimist. ‘Ik zie altijd positieve kanten aan een zaak en denk in oplossingen.’ Een inspirerende gave.
Maar ook één met een grote valkuil. In combinatie met zijn verantwoordelijkheidsgevoel en de neiging anderen te ontzorgen, kwamen jarenlang alle ogenschijnlijk onoplosbare problemen op zijn bordje terecht. ‘Eind 2017 wilde mijn lijf niet meer. Er vielen in korte tijd twee managers uit en ik vervulde drie functies ineen.’ Boering nam een week vrij – uniek voor zijn doen – en boekte een vakantie in Noordwijk aan zee samen met zijn vrouw. ‘Lekker met de kop in de wind. Ik pakte mijn oude hobby, tekenen, weer op. Verder hebben mijn vrouw en ik alleen maar gepraat. Wat moet ik? Wat willen we? Ik voelde: ik ga het niet meer doen. Ik ben klaar. Al elf jaar werk ik boven mijn kunnen en doe ik meer dan mijn lijf aan kan. Het is niet reëel om al die prestaties te verwachten van mijzelf. Die bewustwording, beseffen dat dat de situatie was, was voor mij heel lastig.’ De week erna kondigde Boering op zijn werk aan dat hij wilde stoppen als leidinggevende en legde hij een alternatief plan voor.

‘Het was een mooi moment in de groep toen ik in januari tijdens het Xperiment vertelde welke beslissing ik had genomen. Je helpt elkaar door te laten zien dat je stappen kan zetten. Het succes van de een is een aanmoediging voor de ander. Echt, zonder het Xperiment was ik nooit tot deze keus gekomen.’

Boering creëerde, voor zichzelf, de functie van adviseur binnen Vlietstra. Zo wil hij zijn jarenlange ervaring en kennis als leidinggevende in de schoonmaakbranche inzetten op die plekken waar het nodig is. ‘Ik wil mijn talent als optimist op de juiste manier inzetten. We blijven vaak hangen in problemen, terwijl de oplossingen sneller voor handen zijn dan we vermoeden. Ik wil collega’s ondersteunen om tot goede oplossingen te komen.’ Daarnaast koos hij ervoor om vier dagen te gaan werken en heeft als doelstelling met zijn 63ste te stoppen met werken.

Venijnig addertje onder het gras is dat wanneer je een nieuwe en andere kezes maakt, het nog wel eens lastig blijkt om niet in oude valkuilen en patronen te stappen. ‘Ik ben echt goed bezig, die vrije dag staat als een huis, maar er vielen gaten in de organisatie die opgevuld moesten worden waardoor ik weinig tijd aan mijn taken als adviseur kan besteden. Ik heb aangegeven dat het de verkeerde kant op gaat. Vanmiddag gaan we oplossingen bespreken.’