We beginnen te laat

We beginnen te laat met ontwikkelen. Dat is mijn conclusie als ik naar de vraagtukken kijk in mijn werkpraktijk. Een conclusie van 18 jr coaching en procesbegeleiding. En het is de realiteit van de dag als we naar de ruigheid kijken van het dagelijkse leven van zoveel mensen.

Het is zo jammer

Wat zijn er veel jongeren die zoekende zijn, somberte ervaren, mensen die vastlopen, niet weten wat te moeten doen of hóe. Teams die stagneren, ondernemers die rondjes draaien in de waan van een veranderende markt, leiders die moeite hebben in positie te komen of te blijven.
Het is zo jammer. De wereld zit vol talent en nog veel te weinig mensen hebben daar goed zicht op. En hóe ze vanuit hun talent en eigenheid dingen kunnen veranderen. Gelukkig zijn er allerlei wegen en/of ontwikkeltrajecten om daar werk van te maken, om alsnog de essentie scherp te krijgen en dingen bij te stellen of het radicaal anders te gaan doen.

Waarom wachten?

Maar zoals ik al schreef; we beginnen te laat.
Waarom wachten we totdat het ergens begint te schuren of te barsten?
Hoe zou het zijn als we veel eerder mensen helpen ontdekken wie ze zijn, wat hun waarden zijn, waar ze van betekenis willen zijn en hoe ze zich kunnen aanpassen aan een veranderende wereld? Hoe kunnen we mensen aanzetten om uiting en invulling te geven aan ‘urgentie’ die ze ervaren?

Deze week werd ik een paar keer bevestigd hoe cruciaal de rol van het onderwijs is hierin.

🌿 Allereerst tijdens de eerste editie van het Studium Generales dat Kees Klomp namens Windesheim in samenwerking met het Academiehuis Grote Kerk Zwolle heeft georganiseerd. Derk Loorbach hield een inspirerende lezing over Radicale Transities waarin hij onder meer het belang van het ‘herontdekken van waardering van de natuur’ noemde.
Wij zijn natuur. Dus hoe belangrijk is het om dit goed te leren kennen?! Het onderwijs heeft daar een belangrijke rol in, al is het alleen al omdat alle kinderen in principe naar school gaan.

🌿 Ten tweede tijdens de start van de De Bildung Academie Docenten, gisteren in Amsterdam.
Bildung = ‘Je bewust en actief verhouden tot…’
Een evenwichtskunst tussen persoonlijke en maatschappelijke vorming.
Zelfvorming en morele vorming.
Hoe pas je je aan aan een veranderende wereld en waartoe wil je je aanpassen?
Het was gaaf en inspirerend met hoeveel bevlogenheid de docenten uit mijn groep over hun vak en hun rol spraken. Maar ze uitten ook zorg en twijfel, want hoe krijg je de organisatie mee waarin je werkt?

Levenskunde op school

Er zijn al veel voorbeelden van Burgerschap op scholen, opleidingsinstituten en andere organisaties. Zelf loop ik al lange tijd met het idee om een leerlijn te (helpen) ontwikkelen voor het onderwijs. Een leerlijn dat gaat over Levenskunde. Levenskunde of levenskunst? Een leerlijn met thema’s zoals ‘de essentie van jou, je aangeboren talent, waarden, natuur, ontwikkelen van perspectieven, creativiteit, ethiek, wendbaarheid, etc.. Graag kom ik in contact met docenten, onderwijsinstellingen en andere geïnteresseerden die hier werk van willen maken. Dat kan in mijn eigen stukje bos of ergens op locatie. Ik hoop dat we over 10 jaar kunnen zeggen ‘we beginnen op tijd’ in plaats van ‘we beginnen te laat’.