Afgelopen weekend moest ik, tijdens het opentrekken van een fles wijn, weer even denken aan een gebeurtenis van 25 jaar geleden. Dat was de tijd dat ik niks, maar dan ook echt niks, over wijn wist.
Ik kreeg bezoek van een bevriend stel en vroeg wat ze wilden drinken. Ze hadden wel zin in rode wijn. Gelukkig had ik een paar mooie flessen staan. Speciaal meegenomen uit Frankrijk na een bezoek aan een wijnboer in de Bordeaux. Er zaten mooie gouden etiketten op met koninklijke blauwe letters. En er hing ook een speciale zegel aan omdat het door de keuring was gekomen met een speciale waardering. Wat die waardering precies was wist ik niet meer. Ik weet wel dat ik na de proeverij een paar doosjes heb gekocht omdat ik de flessen zo mooi vond. Ik vond de wijn best zwaar en kreeg er rode wangen van, maar weet dat aan de hete zomerdag. Mijn aanschaf had meer betrekking op wat ik zag dan wat ik proefde. Mooie flessen om weg te geven en hartstikke fijn om wat in huis te hebben. Bij thuiskomst die zomer had ik wel een fles opengetrokken om het nog maar eens te proberen, maar binnen no time had ik roodgloeiende wangen dus de kurk ging gauw weer op de fles. Weggooien vond ik zonde, dus hup in de kast en niet meer aan gedacht. Nu kwamen die vrienden dus en ze wilden wijn. Heel graag rode. En ik heb ze de wijn geschonken. In mooie grote glazen. De vrienden vonden de wijn heel fijn en ik mocht gerust nog bijschenken. Zo gezegd, zo gedaan. De fles ging leeg. Het was een heerlijke avond.
Nu weet ik dat je een geopende fles niet al te lang moet laten staan. Omdat de smaak verandert. Misschien kan de wijn zelfs bederven. Toen wist ik daar niets van. De wijn stond weliswaar met een terug gedrukte kurk in een donker kastje, maar ik denk dat hij daar minstens een half jaar heeft gestaan. Er was gewoon geen animo voor rode wijn.
Inmiddels ben ik dus iets wijzer geworden op het gebied van wijn. Ik weet ook beter wat ik lekker vind en ik weet dat ik gloeiende wangen krijg van rood.  De vrienden zijn er nog steeds en ik moet regelmatig aan die avond van 25 jaar geleden denken als ik ze zie. Ze waren destijds tevreden met wat ik ze te bieden had. Ik had de beste bedoelingen en ik wist niet beter. Ik was ‘onbewust onbekwaam’, zoals wij coaches dat zo mooi zeggen. Heden ten dage zou ik nog even doorvragen als mensen zeggen ‘fijne wijn’. Ik zou het verhaal van de wijnboer erbij willen vertellen. En ik zou kunnen vertellen waar dat speciale label nou over ging omdat mijn interesse daarin gegroeid is. En dan zou er een heel gesprek komen over wijn. Tja.
Soms is niet beter weten hartstikke prima. Voor jezelf vooral. Ik had het geluk dat het goed is afgelopen met de vrienden anders zou ik daar misschien wel anders tegenaan kijken. Misschien ook niet. Dat laatste is mooi om op te mijmeren. Met een lekker glas wijn. Witte, uiteraard.