Tag Archief van: leiderschapsontwikkeling

Teamontwikkeling; hoe zit het precies

Als 1 persoon in het team een probleem heeft

Het team dat ik aantrof bij mijn start 9 maanden geleden was een team met oud zeer. Een historie van een komen en gaan van leidinggevenden en te snelle groei.

De nieuwe leidinggevende had een half jaar hard gewerkt om het gezellig te maken op het werk. Ik werd gevraagd om wat aan de verbinding te doen in dit team. Er was iets met de dynamiek in het team, mensen waren soms best onaardig naar elkaar. ‘Maar ook heel leuk hoor’.

Intakegesprekken

Ik heb hem een uur gesproken en gevraagd of hij er mee akkoord ging dat ik met alle teamleden een intakegesprek zou voeren. De terugkoppeling zou ik anoniem en aan de hand van thema’s/patronen doen. Op basis van de uitkomsten zouden we samen bepalen of er vervolgstappen zouden komen en zo ja hoe die er dan uit zou zien.

Peter ging akkoord. En nu achteraf zegt hij ‘Ik was zo naïef, ik had gewoon niet door dat er zoveel onderliggende thematieken waren waardoor het haast onmogelijk was om een écht team te kunnen vormen.’

De terugkoppeling was confronterend. Peter moest echt een paar tranen wegpinken. En precies in die geraaktheid zat de sleutel voor verandering. Voor hemzelf en voor het team.

We besloten de terugkoppeling in het team op eenzelfde wijze te doen. Gewoon delen. Zonder in oplossingen te schieten.
Het werd heel stil. Meerdere mensen zaten met tranen in de ogen. Een iemand zei ‘Ik vind het heel erg voor collega’s, maar ik heb zelf nergens last van.’ Dat was voor mij belangrijke informatie waardoor het duidelijk werd dat dit dus een hardnekkige dynamiek is in dit team.

‘Ik heb nergens last van.’

Hoe zit dat met ‘nergens last van’?
Lekker aan het werk en wegkijken?
Lekker aan het werk, het is niet mijn probleem.
Lekker aan het werk en ik weet ook niet wat ik er mee moet, dus laat ik het maar.
Lekker aan het werk en ..?

‘Nergens last van’ is in dit geval helemaal niet lekker aan het werk. En het is niet collegiaal en niet loyaal om, bewust of onbewust, niet te willen weten hoe het precies zit. Want zeg nou eerlijk als een dierbare ergens last van heeft zeg je toch ook niet ‘Ik vind het heel erg voor je, maar ik heb zelf nergens last van’?!

Als 1 persoon in het team een probleem heeft dan is dat het probleem van het hele team

Precies dit: Wat we in privé-relaties belangrijk vinden geldt ook op het werk. Heeft een persoon in het team een probleem, dan is er een probleem voor het hele team. Het makkelijkst is dit te begrijpen als het gaat over ongewenst gedrag of intimidatie. Maar uitsluiten, buitensluiten, niet gezien of niet gehoord worden, te hoge werkdruk, te weinig uitdaging, enzovoort, is allemaal erg. Voor die ene collega vreselijk en daarmee ook voor jou werk aan de winkel. Je moet willen weten hoe het precies zit. En wat jij kan doen om het fijner, beter, gezelliger en waardevoller te maken. Dus waar sta jij voor en waar ga jij voor?

Of de plek vrij is

Hij heeft driekwart jaar geleden de switch gemaakt van het bankwezen naar een overheidsorganisatie. ‘Qua cultuur een soort van hetzelfde, dus een goede match’, zegt hij.
Hij was na zijn studie bij de bank aan het werk gegaan en had daar jaar op jaar een groeiproces doorgemaakt. Het werk binnen de bank ging hem goed af; hij was populair, een loyale collega en uiteindelijk een geliefde people-manager met veel inhoudelijke kennis. Die kennis gaat over data, maar dat doet er eigenlijk niet toe. Het was wel handig dat hij wat van de inhoud wist, maar als manager lag zijn ‘scope’ ergens anders. Hij is 41 jaar, super in van alles. Enthousiasme, gedrevenheid, sociabiliteit, intelligentie. Hij heeft het allemaal en ook nog ’the looks’ van ’the nice guy’.
En toch, het lukt in de nieuwe werkomgeving niet wat hem bij zijn vorige werkgever zo goed afging. Ik krijg een bericht of ik hem alsjeblieft wil helpen met het bouwen van een nieuw team. Ik spreek hem een uur. Hij vraagt wat hij moet doen.
Ik vraag hem of de plek vrij is.
… ‘Huh, wat bedoel je?’
“Precies zoals ik het zeg. Is de plek vrij? De plek van leidinggevende?”
Hij wist zeker dat dit het geval is. Oké de vorige leidinggevende was nu zijn leidinggevende en die werd ook nog steeds benaderd met vragen. Maar kom op, zo’n leuk mens, geweldige sociale integere en bekwame vakvrouw…

Het is nu 3 maanden later en hij zegt ineens dat hij denkt te begrijpen wat ik bedoelde met de vraag of de plek vrij is. Hij heeft door de teamcoaching en de coaching van hemzelf zicht gekregen op de patronen/dynamieken die er zijn. In het team en bij hemzelf. Hij is het hartgrondig met me eens dat dit een onderwerp is dat aandacht vraagt. Maar hoe dan?

Ik geef hem daar antwoord op door terug te geven wat ik had gehoord toen hij met een collega haar vertrek bij dit team besprak. Ze wilde met stille trom, gewoon klaar, geen afsluiting of iets dergelijks. Hij volgde dat, gaf nog aan dat niet zo gezellig te vinden, maar ja. “Kijk, dat is nou precies wat er aan ten grondslag kan liggen als een plek niet vrij is”, zei ik. “Iemand vertrekt ogenschijnlijk, maar het risico bestaat dat iemand niet écht vertrekt als er niet bewust een punt is gezet. Mijn advies is om dat wel te doen, ook als dat van de ander niet persé hoeft. Het gaat erom dat je los komt van elkaar, waardering uitspreekt, dankbaarheid. En dat je (daarmee) kenbaar maakt dat er niets meer verschuldigd is over en weer. Kortom, bewust de samenwerkingsovereenkomst afhechten en déze samenwerking ritueel vrij maken. Dat is voor jezelf en het team waardevol, en zeker ook voor de vertrekkende collega. Het schept duidelijkheid en het maakt de weg vrij voor nieuwe wegen. Mogelijk ontstaat er een nieuwe samenwerking, maar dat hoeft niet.”