Vandaag kreeg ik een tweet onder ogen waarvan ik dacht ‘Serieus??’ Het was een opmerking onder een foto van de Inspiratiezolder van Droom van Zwolle. Een bericht op Twitter om de ruimtes van de locatie in het licht te zetten.
De reactie ging over een ‘slechte ervaring met deze club’. Mijn naam stond erin.
Serieus?? Waar ging dit over?
Wat is er zo slecht gegaan dat, in mijn beleving, het hele concept Droom van Zwolle met de grond gelijk moest worden gemaakt?
Ik herinnerde me het gezicht van de twitteraar, maar kon niet duiden wanneer hij in Droom van Zwolle was geweest. Ik appte een collega. Zij zei ‘ging dit niet over de sessie waar je mee bent gevraagd? De sessie was niet bij ons maar ergens op locatie in het noorden van het land.’
En ineens wist ik waar het wél over ging. Een teamdag met een zelfsturend team. Spontaan hebben we toen tussendoor iets anders gedaan dan op de planning stond omdat er een donderwolk hing in de trainingsruimte. We hebben gepolst of ze het goed vonden. Het was op dat moment goed. Achteraf bleek van niet. Er was van alles aan de hand en dat kwam naar de oppervlakte.
Het was een fout dat we vóóraf aan de sessie geen toestemming hebben gevraagd of we ter plekke mochten werken met wat er speelde. We hadden de sessie voorbereid met een paar afgevaardigden van het team. Besproken waar ze stonden en wat ze al hadden gedaan aan teamontwikkeling. Op basis daarvan zijn we ingegaan op de vraag om een teamdag te verzorgen waarin ze hun talent en gedoe zouden benoemen. Benoemen is iets anders dan uitwerken. We hebben aangenomen dat iedereen aan boord was en dat was niet zo. We hadden door moeten vragen. ‘Wat doen we als blijkt dat het niet de vraag is waar het nu om moet gaan? Wat doen we als er weerstand is? Staat het hele team erachter, etc.’
We hebben uitgebreid geëvalueerd en dit is het eerlijke kijken van onze kant. Het is een sessie waar we ontzettend veel van geleerd hebben door de fout in afstemming vóóraf. En ik hoop dat het team hier ook van heeft geleerd. Als je het héle verhaal terug kunt brengen naar jezelf, naar je eigen professie en naar de samenwerking… tja dan kom je wel ergens uit. Zeker als zelfsturend team.

Maar goed nu weer terug naar die tweet. Ik vroeg me af waarom het zo raakte. En ik weet dat nu. Het gaat om de adressering van de tweet aan de ‘club Droom van Zwolle’.
Droom van Zwolle was geen opdrachtnemer van de teambegeleiding. De sessie heeft ook niet op locatie Droom van Zwolle plaats gevonden. Het gaat niet over de werkvormen of werkmaterialen die Droom van Zwolle ter beschikking heeft. Het gaat niet over de gastvrijheid van de gastvrouwen. Allemaal niet.
Waar gaat het dan wel over?
De meneer twitterde over begeleiders, waaronder ene Bernadet.
Dat ben ik.
Ik ben onder meer mede-eigenaar van Droom van Zwolle. Maar ik ben meer dan dat. Ik ben ook eigenaar van Lucidus. Ik ben freelancer en werk ook samen met anderen. Er is een tweet geadresseerd aan Droom van Zwolle en dat is onterecht. De tweet komt mij toe en aan degene door wie ik ben meegevraagd. Wij waren verantwoordelijk voor de begeleiding van deze teamdag, dus dáár wil ik het dan graag over hebben. Zij denkt daar net zo over. De weg via sociale media raakt ook. Waarom denk ik dan. Wat is de bedoeling van de tweet?

Het adresseren van boodschappen, al dan niet via sociale media, boeit me mateloos. Wat zeg je, tegen wie en wat zeg je niet? Welk beeld wil je neerzetten? Welk podium pak je? Wat wil je teweeg brengen met je berichtgeving? Wat zegt het over jou?
Het uitdragen van je boodschap via sociale media heeft een uitwerking die zijn weerga niet kent. Dat is geweldig als je weet wat je doet.
Iets zeggen over een ander of een situatie is gemakkelijk via sociale media. Een bericht is zo verstuurd en er zijn kanalen genoeg. Je kunt daar flink mee raken… Als je daar op uit bent tenminste. Maar sta wel even stil. Ben je zeker over wat je teweeg wilt brengen? Weet je zeker dat het klopt wat je zegt? Heb je erover nagedacht wat daarna komt? En wat zegt de communicatie over jou? Niet alleen qua inhoud, maar ook de vorm?

Ik heb de twitteraar via een privé-bericht gevraagd om koffie te drinken. Om goed te horen wat er aan de hand is. Ik dacht dat we al verder waren, dat we het anderhalf jaar geleden in de evaluatie met de vertegenwoordigers van het team uitgewerkt hadden. Hij was daar niet bij, misschien zit daar de crux. Misschien is hij nog niet goed gehoord of niet goed bijgepraat. Ik weet het niet. Maar ik wil het wel graag weten. Daarom staat de deur open, ik hoop dat hij komt.
Nu is hij onderwater gegaan. Maar eens komt het naar boven drijven. Want het is niet weg. Zoals het ook niet weg is wat er in het team gaande was. De onderstroom werkt, of je wilt of niet, altijd mee. Die kun je maar beter goed bekijken, dan weet je wat je te doen hebt.

Het begon met de foto van de Inspiratiezolder. ‘Een fijne plek om te ontwikkelen, te bezinnen en te reflecteren.’ Een ideale plek dus voor een ontmoeting en een kop koffie met de twitteraar :-)