Iedereen krijgt, vroeg of laat, te maken met verlies. Iedereen maakt, al dan niet gekozen, (ingrijpende) veranderingen door. Dat kan te maken hebben met je werk, je gezondheid, je privé-situatie.
Vaak gaat verandering gepaard met een gevoel van verlies. Je kunt verlies niet met elkaar vergelijken en je kunt ook niet voorspellen hoe lang het duurt voordat je je beter gaat voelen. Het verlies van een dierbare is expliciet en iedereen begrijpt dat dit veel impact heeft op je bestaan. Je maakt een heftig rouwproces door.
Als je te maken hebt met verlies van je gezondheid, van je relatie, van je werk/onderneming of van een dierbare vriendschap maak je een vergelijkbaar rouwproces door.
Rouw komt niet recht op je af, je zult iedere keer overvallen worden door onverwachte emoties. Helaas is het niet zo dat we een stappenplan kunnen doorlopen in een bepaald tijdspad en dat het dan klaar is. Als iets of iemand je heel dierbaar is geweest dan zul je daar altijd pijn bij blijven voelen. Wat in je hart zit kan er niet meer uit en dat is maar goed ook.

Verzet tegen de pijn van verlies kan je bevangen maken. Je het gevoel geven dat je vastzit, niet verder komt of dat het nooit meer goed komt. Het is een eenzaam proces. Niemand weet precies wat je doormaakt. Het kan helpen om (alsnog) hulp te vragen en erover te praten met iemand ‘van buitenaf’.

Wat ik heb geleerd op basis van eigen ervaringen is dat je een manier kunt vinden om betekenis te geven aan de verandering die samenvalt met je verlies. Ik praat dus niet over iets, maar begrijp goed wat je doormaakt. Dat je bij tijd en wijle diep moet gaan en niet weet of het ooit nog beter gaat worden. Als jij dat wil loop ik een eindje met je mee. Zodat jij daarna met goede moed stappen kunt zetten naar de toekomst.