Sam, de Strijder, werd door een klasgenoot vals beschuldigd van bedreiging
Wat gebeurt er als een valse beschuldiging een school in rep en roer brengt? En hoe reageert een jongen vanuit zijn unieke ‘Strijder’-talent? De recente situatie op school was een eye-opener voor de volwassenen en de betrokken jongeren.
Sam, de Strijder, werd door een klasgenoot vals beschuldigd van bedreiging. Ondanks de immense druk die dit met zich meebracht bleef Sam kalm en in zelfvertrouwen. ‘Ik weet hoe het zit’ zei hij en ‘jullie weten het
straks ook’.
De reacties van de betrokken volwassenen waren een mix van ‘paniek’, ‘sussen’ en ’treffende interventies’:
De mentor, met de beste bedoelingen, schoot te snel in actie en had besloten de jongens niet meer tegelijkertijd pauze te laten houden. Hij moest een leerling beschermen en was zich er niet van bewust dat hij misschien de
verkeerde jongen in de luwte hield.
De ouders van de beschuldigde jongen (Sam) waren niet op de hoogte gesteld en toen zij er bij toeval na 2 weken achter kwamen hebben zij zelf een gesprek op school geïnitieerd. Ze waren vol ongeloof over de gebeurtenissen en ze waren geraakt dat er óver hun kind werd gesproken en niet mét hem. Hoe kon het dat ze niet op de hoogte waren gesteld?
De moeder van Sven, de jongen die de valse beschuldiging had gedaan, wilde de boel sussen. Ze wilde het niet groter maken dan het was. (Pas later werd duidelijk dat dat kwam omdat er veel meer aan de hand was, het gezin had het al zwaar genoeg met het begeleiden van hun puberzoon.)
De aanpak van de moeder van Sam was opvallend anders. Ze was liefdevol naar beide jongens, verbindend en empathisch. Ze zei ‘éen van deze jongens heeft hulp nodig. Ik houd van hen allebei, het zijn onze jongens, onze kinderen. Eén van hen heeft een grote fout gemaakt.
“Óf een van hen liegt, met vergaande gevolgen, en heeft professionele hulp nodig. Óf een van hen vertoont gewelddadig gedrag en heeft professionele hulp nodig. Het is dus ontzettend belangrijk dat wij zicht krijgen op wat er gaande is, zodat ‘ons kind’ passende hulp kan krijgen.”
Haar aanpak zorgde voor een wending in de situatie waardoor de leugen aan het licht kon komen. Sam voelde zich gezien en gaf aan dankbaar te zijn daarvoor. Sven had het zwaar, maar kon wel erkennen dat het echt niet oké was wat hij had gedaan. Een klein leugentje was helemaal out of the hand gelopen. Hij was zelf ook wel geschrokken dat zijn mentor het zo serieus voor hem had opgenomen.
Wat zie ik in deze casus?
Als ik met de blik van talentexpert kijk dan is het een boeiende casus hoe talent kan floreren, ook (of juist) als het spannend wordt.
Als coach zie ik het onvermogen van een professional (een mentor in dit geval) hoe om te gaan met een lastige en ingewikkelde situatie. Ik zie ook de vermoeidheid van een ouder die het nauwelijks nog kan bolwerken. En dat ze het er bij wil laten, zich niet realiserend dat juist het aangaan van moeilijke gesprekken een doorbraak kan zijn in de begeleiding van haar kind.